Η κλαίουσα, 1909

Ο Κώστας Δημητριάδης είναι ο πιο χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του ύφους του Ροντέν στη νεοελληνική γλυπτική. Βρέθηκε στο Παρίσι την εποχή που ο Ροντέν ήταν στο απόγειο τη δόξας του και, στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας του στη γαλλική πρωτεύουσα, ασχολήθηκε με ελεύθερες συνθέσεις ανάλογου ύφους και περιεχομένου με εκείνες του γάλλου γλύπτη, τις οποίες συχνά απέδιδε σε διαφορετικά μεγέθη και υλικά.

Η «Κλαίουσα» ήταν μέρος της πολυπρόσωπης σύνθεσης «Οι νικημένοι της ζωής», ενός «συμβολικού μνημείου» όπως το είχε χαρακτηρίσει ο ίδιος, που θα αποτελείτο από εννέα παραστάσεις και θα αναφερόταν στις αποτυχίες, τις απογοητεύσεις, τα διλήμματα, αλλά και τις προσπάθειες των κοινών ανθρώπων στην πορεία της ζωής. Ο συμπαγής κλειστός όγκος της γυμνής γυναίκας, που κάθεται κουλουριασμένη, με το κεφάλι κρυμμένο στα χέρια της και τα μακριά μαλλιά ριγμένα μπροστά, αποτυπώνει με απόλυτη πειστικότητα τον πόνο, την απελπισία και την εσωτερική συντριβή. Η στάση της βασίζεται στο πρότυπο παλαιότερων ανάλογων συνθέσεων, ενώ στο πλάσιμο, με τις μαλακές και ρευστές καμπύλες, είναι εμφανέστερη η επίδραση του Ροντέν.